route

We hebben feedback van het homefront, minder aandacht voor eten, meer voor de route, en of we bij het fotograferen rekening willen houden met de omgevingsontsierende eigenschappen van een groene Marsipulami sweather.
Om te beginnen over de routes, in Nederland is een behoorlijk percentage van het land geasfalteerd, in Canada echt bijna niets, er zijn hier maar heel weinig wegen, heel veel mensen maken hetzelfde rondje, zoals wij, of andersom. De wegen die aangelegd zijn lopen meestal door bergachtige gebieden, er wordt getracht de wegen zo vlak mogelijk te houden, meestal volgen de wegen de dalen en de rivieren, hetzelfde geldt voor de spoorwegen, al rijdend zie je bijna steeds rivieren en op de achtergrond de bergen en bijna altijd spoorlijnen. Het is een steeds veranderend prachtig uitzicht, maar het laat zich niet makkelijk beschrijven. Bijna alle bergen zijn begroeid met bomen, ik geloof niet dat ik ooit in mijn leven zo ongelooflijk veel bomen gezien heb, meeste is naaldwoud, in de lager gelegen gebieden ook loofbomen, dat dus over de route, wisselend rivieren, meren, hogere bergen, lagere bergen, en enooooorm veel bomen.
Vandaag rijden we vanaf Valemount via de highway 5 naar het zuiden. Al snel komen we in de regen terecht, tot aan Blueriver, dan stopt het even. Bij Clearwater willen we toch echt even de innerlijke mens versterken, dan begint het me een partij te hagelen, hele knikkers kletteren op de ruit en het dak van de RV en het bliksemt en dondert. We willen echt de auto niet uit, op de wegen stromen hele rivieren, we maken dus gebruik van een drive through, ieder twee wraps met kip, oeps.
We rijden verder richting Kamloops, allemaal over highway 5, op een gegeven moment stoppen we even in de buurt van Barriere, daar is een point of interest. Er staat een bord waarop vermeld staat hoe moeilijk de gold-seekers het hadden bij het trekken door de Rocky's, vanaf dit punt wordt het landschap lieflijker, meer glooiend en opener en zijn er een aantal gaan farmen. Wat ons opvalt is dat alle bomen hier verbrand zijn, zwarte staken. We raken in gesprek met een uiterst vriendelijke biker. Hij vindt het prachtig dat we uit Nederland komen, al dacht hij eerst dat ik uit Duitsland kwam, en of ik dat niet erg vond, welnee, mijn beste vriend is een Duitser.
Zijn dochter woonde een poosje in Hamburg, zelf is hij nog nooit van dit continent afgeweest.
Hij beaamt dat de bomen inderdaad verbrand zijn. Tien jaar geleden was er een hele droge zomer, bovendien was er een kevertje in opmars omdat er al een poosje geen hele strenge winter was, veel droge dode bomen. De boel vloog in brand, en verspreidde zich in no time kilometers door de vallei. De man geeft nog wat tips welke wegen en dorpen we moeten bezoeken. We rijden weg, en even later haalt hij ons vriendelijk zwaaiend in.
We rijden tot in Kamloops, het zonnetje schijnt weer en dan is het meteen warm. In Kamloops is alles vol, er zijn diverse evenementen, de man van de campground denkt dat we buiten de stad wel kans maken. We rijden een stukje terug richting het noorden en vinden een campground aan de highway 5.
Nadeel hier zijn de hardnekkige wespen, Merel sprayt zich helemaal in met deet, maar het lijkt wel of ze dat lekker vinden, ze zoemen steeds om haar heen, ze vlucht naar binnen.
Over de treinen nog, veel transport hier vindt plaats over het spoor, de treinen lijken soms meer dan een kilometer lang, en om de een of andere reden toeteren ze graag en vaak, we hebben nog geen campground gehad zonder tweetonig toeterende treinen.
Helaas is de voeding van mijn laptop naar de knoppen, wordt wat lastiger dit bij te houden.