zwaar leven

Daar zitten we dan, naast die rotcamper met een vreselijk uitzicht (zie foto's die nog komen!).
Vanochtend werd ik rond half 7 wakker en besloot nog even te blijven liggen. Eenmaal uit bed is het al best lekker qua temperatuur. Ik loop met mijn handdoek en shampoo richting de douches en heb echt al zo'n een campinggevoel, loop hier nog net niet met wc-rolletje. Na het ontbijt en wat opruimen, vertrekken we naar de ferries richting Vancouver, we arriveren een uur te vroeg en besluiten in de camper te wachten.
Eenmaal op de boot, waar we op zijn Belgs naar begeleid werden (voor de mensen die mij, of Belgen niet zo goed kennen, ik vind Belgen niet zo slim), gingen we direct aan een tafeltje zitten met prachtig uitzicht. Meteen staat er een gigantische rij bij het “restaurant”, het is immers al lunchtijd, en wij besluiten te wachten tot de rij wat korter is. Een voor een lopen we om eten, we willen onze mooie plek namelijk niet verliezen, en komen met sushi (papa) en een grilled chicken salad (ik) terug. Die salade smaakte alsof hij eerst maanden in de zon had gelegen. De sla was smakeloos, de hardgekookte ei die erin zou zitten was erg klein, er zaten 2 mini uiringen in en de kip, ja, als ze hadden gezegd dat het geit was, had ik het geloofd. Hierdoor begrijp ik het dat mensen hier zo snel naar de fastfood grijpen, je weet tenminste wat je kan verwachten. (We bestellen nog een portie friet, om de smaak weg te krijgen).

Na prachtige beelden vanaf de boot gezien te hebben, komen we aan in Vancouver en gaan meteen rijden. We hadden besloten richting Hope te rijden, dat klonk wel leuk namelijk. We reden door prachtige bergen, het mooiste wat ik ooit heb gezien. Naast ons liep een riviertje en we begonnen te fantaseren over wildcamperen. Ik zie al een mooi beeld voor me, marsmallows boven een kampvuurtje, met aan allebei de kanten naast ons een beer die ook een stokje vasthouden, een rijke fantasie.
Tijdens onze rit denk ik af en toe een beer te zien, helaas is dit iedere keer een schaduw. Wel zien we tussendoor de mama van Bambi lopen.
We besluiten verder dan Hope te rijden en komen na 19.00 uur aan in Merritt, waar ik foto's maak en zie dat paarden hebben daar een must is (net zoals homo zijn in Vancouver trouwens). Bij aankomst op een RV park stallen we ons zonder water of electra en genieten van een goede (door papa gemaakte) maaltijd, een wijntje en een uitzicht waar ik elke dag wel naar zou willen kijken. Helaas is mijn uitzicht wel al deels geblokkeerd door een pick up truck en ben ik te lui op te schuiven, ach ja een dag niet geklaagd is een dag niet geleefd.