Merritt

We hebben geboekt voor de ferry van 12 uur, het is nog ruim een half uur rijden vanaf de camping, we zullen net na tienen vertrekken. Merel doucht op het terrein, ik was even af en zet thee.
We ontbijten en vertrekken keurig op tijd.
De Iphone Navigon praat nog steeds niet tegen me, maar wijst wel prima de weg via het display.
Deze keer varen we van Swartz bay naar Vancouver, deze route is mooier dan de route via Nanaimo, je vaart tussen allerlei eilanden door. Overal staan huizen op de eilanden, bootjes aan aanlegsteigers, volgens ons is het leven hier zo slecht nog niet.
We eten wat, en leggen aan om 13:35 aan het vasteland. We staan weer op het vrachtwagendek. Er wordt bij vertrek een blok onder je voorwiel geplaatst. Net als bij de heenreis staan we helemaal linksvooraan.
Links van ons staat een fietsenrek met een paar fietsen. We mogen pas vertrekken als de fietsen van het slot zijn en ze voor de vrachtwagens uit de ferry verlaten. Sowieso worden fietsers hier nog meer gerespecteerd dan in Nederland. Alle openbaar vervoer bussen hebben een groot fietsenrek aan de voorkant, we hebben diverse malen mogen aanschouwen hoe een fietser de bus een stopteken gaf, vervolgens het rek naar beneden trok en dan de fiets er op zette. Wat nog veel vreemder is hier, de fietsers mogen fietsen op de vluchtstroken van de snelweg, je houdt je hart vast als je het ziet, en als ze een af- of oprit moeten passeren staan er bord fietsers cross when safe.
We gaan richting Hope, Vancouver is eeen enorm uitgebreide stad, het doet me enigszins denken aan Chicago of Los Angeles qua uitgebreidheid. Alle straten staan 90 graden op elkaar, en het aantal stoplichten is enorm. Wat wel goed geregeld is is het volgende, op snellere doorgaande wegen staat er voor ieder kruispunt een knipperbord boven de weg, zodra de lichten op oranje zullen gaan springen beginnen de lichten te knipperen met “prepare to stop”, zolang ze niet knipperen kun je lekker doorkachelen.
Het schiet niet op, we rijden tot aan Chilliwack waar we wat boodschappen doen. We staan aan de verkeerde kant van het winkelcentrum en willen met de camper naar de andere kant, dat duurt echt een half uur, je moet kilometers rijden met vele stoplichten voor je eindelijk draaien kunt.
Pas tegen een uur of vijf vervolgen we onze weg, we waren wat moe, maar met koffie hebben we ons weer wat opgekrikt. Die koffie overigens is opgeleukt met vanillesmaak, hoe halen ze het in hun hoofd, en hoe stom dat ik juist die koffie gedachtenloos uit het vak heb gehaald, nu hebben we weer normale koffie aangeschaft, en helaas mag ik de vanillekoffie opmaken, we gooien niets weg.
We rijden richting Hope met het idee dat we na Hope het eerste RV terrein opgaan. Het blijkt dat we nog niet echt een idee hebben hoe heet werkt in Canada, na Hope begint er een prachtig stuk niemandsland, bergen begroeid met bomen, we rijden langs een rivier. Het wordt heuvelachtig, de camper rijdt het lekkers bij 100 km per uur, cruise control aan en rijden. Op sommige stukken mag je 110, er is nogal wat vrachtverkeer, heuvelop schakelt de camper automatisch terug, en af en toe maakt de zware motor 5200 toeren, dit alles zonder probleem (afgezien wellicht van het kolkje in de tank), op die stukken haal je de vrachtwagens in die op de rechterbaan met wolken rook naar boven tuffen. Heuvelaf komen diezelfde vrachtwagens jou weer voorbij, zo maken ze snelheid voor de volgende beklimming.
Al met al kunnen we niet anders (en hoe vreselijk is dat bij een klimaatje in je auto met het ene vergezicht nog mooier dan het andere) dan doorrijden tot Merritt. Ik had wel een RV campsite in Merritt in de Navigon gezet als einddoel, niet echt met het idee daar ook echt te geraken, maar we komen er na zevenen aan.
Merritt is een aparte ervaring, het ziet er uit als een soort Amerikaanse enclave, zoals die Amerikaanse stadjes er uit kunnen zien. We melden ons bij de receptie, “do you have a reservation”? No, well you will have no electricity. We vinden het niet erg, we mogen ons vervoegen op een terreintje tegenover de site, en gebruik maken van de washroomfaciliteiten
van de campsite.
We hebben nog wat in onze koelkast, en maken voor de tweede keer deze vakantie onze favoriete spaghettiprut omlijst met een wijntje, het smaakt uitstekend.