Woest zwaaiende Hollander in Mc Donalds

Vannacht voor het eerst in onze camper geslapen, het sliep uitstekend, en het koelde ook lekker af. Ineens werd ik door een beer wakker geschud, het bleek Merel te zijn die last had van mijn gesnurk.
Ontbeten met thee en koffie, Wasa knackebrot met jam en pindakaas met cranberry, wie verzint er zoiets?
We zijn een beetje aan het twijfelen, willen we wel naar Tofino, het is nog twee uur rijden, en je moet over dezelfde weg weer terug. We hadden gisteren al het plan opgevat om met de boot van Port Hardy naar Prince Rupert te varen, een hele lange vaart door langs prachtige eilanden.
Het is prijzig, maar wel te doen. We rijden naar Mc Donalds om via hun wifi te boeken. Dan begint de ellende, de route kan niet online geboekt worden, dat moet via de telefoon. We schaffen een lokale prepaid sim aan voor Merel haar toestel, maar aktiveren duurt een poosje. Dus bel ik via mijn Iphone, maar die heeft de onaangename gewoonte dat het toetsenbord zwart wordt zodra je het nummer gedrukt hebt, normaal hooguit irritant, want je kunt ook niet ophangen, maar als je verzocht wordt 1 te drukken indien... en 2 indien..., dan wordt dat dus knap lastig, maar ik ontdek dat als ik flink zwaai met het ding, dan verschijnt het toetsenbord gedurende een fractie van een seconde. Zie je het voor je? Een woest kijkende hollander zwaaiend met zijn Iphone middenin Mc Donald, scheldend en mopperend, maar goed, na 3 keer proberen lukt het zowaar om de juiste toetsencombinatie in te duwen, u wordt doorgeschakeld naar iemand die uw verzoek kan afhandelen, dit telefoongesprek kan opgenomen worden voor kwaliteitsdoeleinden, en vervolgens, helaas, vanwege een storing kunnen we u niet helpen. Dit herhaalt zich een paar keer, ik wordt steeds kwader, maar ineens is Merel haar sim geactiveerd, en doen we het via haar toestel. Dat gaat ook mis, de batterij is leeg, maar later in de auto lukt het ons een dame van BC Ferries aan de lijn te krijgen. We wandelen het hele protocol door, en dan noemt ze de prijs, die is dus ruim twee keer zo hoog als de prijs die ik van hun website begrepen heb, ik zeg sorry miss, this is way outside my budget.
Ter plekke gooien we het hele plan om, we rijden naar Victoria aan de zuid kant van het eiland en boeken de ferry voor morgen.
We rijden door het prachtige landschap, langs Cameron lake waar we even stoppen om wat foto's te maken. In de zuidhoek van Vancouver Island bevinden zich een aantal wineries, we slaan even een zeer hobbelige weg in (de camper breekt bijna in twee) en kopen een paar flesjes Averill Creek Prevost 2009, een kampioen, een blend.
Via Navigon op mijn Iphone, die overigens gestopt is met praten, vinden we een RV campsite, Fort Victoria RV Park, een keurig park met full hookup en met een prima busverbinding naar Victoria.
We krijgen een schaduwrijk plekje, ik loop een klein stukje om het gevoel een beetje te houden, douche centraal en dan nemen we de bus met een dagkaart a 5 dollar pp. In Victoria is op het eerste oog weinig te doen, we vinden wel een pub met een prima maaltijd, subtiel ook, gedroogde tomaatjes, pasta, zalm, preiringetjes, pestosaus, desalniettemin bestel ik extra fritten, dat maakt iedere maaltijd tot een godenmaaltijd, en Merel neemt er een Merlotje bij, ik een lokale Stout Merel eet hetzelfde als ik en lust ook wel een frietje. Als we wat gaan rondwandelen blijkt het een alleraardigst stadje, het leeft en heeft sfeer.
Als we de bus terug nemen komt er eerst een stel binnen waarvan we allebei vermoeden dat ze iets gebruikt hebben, erg veel last hebben we er niet van, vervolgens komt er een zwerver binnen, en stinkt heel onze omgeving, waar zijn we in terecht gekomen. Tot nog toe, en zeker in Vancouver, is ons sowieso opgevallen dat er ook hier enorm veel wiet gerookt wordt, af en toe waan je je in Amsterdam als je door de wietwolken loopt.
Al met al is het hier prachtig, ondanks onze gebrekkige apparatuur genieten we enorm.
Ter illustratie, iedere twee minuten valt hier de wifi weg, AVG die al een half jaar geleden heeft gedreigd er mee op te houden als ik niet betaalde, kam het niet nalaten er steeds over te zeuren, net als Merel haar toestel die niet meer op het netwerk komt..
Morgen gaan we weer richting vasteland, richting Hope.