Albert Pujols AANVALLUHHHHHHH
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
06 Juni 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Meestal ben ik net voor Niels wakker, dat geeft me mooi de gelegenheid me te orienteren.
We gaan ontbijten in de stad. Op Google earth vind ik iets wat Eat-Rite heet, en word vooral getriggered door de volgende recentie: "Eat-Rite Diner is the greasy spoon restaurant beyond compare"
Het is een klein hokje op een parkeerterrein, er is een bakplaat en een warm potje waar af en toe een pond boter in gesmolten wordt. Een kwast wordt gedoopt in die pot en op de bakplaat gesmeerd, of anders op de toast. Hygienisch zal het niet verantwoord zijn, bacterien worden toch doodgebakken, twee dames op leeftijd zijn zeer vriendelijk, de prijzen laag, en het smaakt best.
Eat-Rite staat vlakbij het stadion van de St Louis Cardinals. Niels wil er even gaan kijken.
Er is nogal wat activiteit, Niels informeert, het blijkt dat de derde best of seven wedstrijd tegen de Chicago Cups plaatsvinden zal. Gisterenavond in de kroeg waren we getuige van de tweede wedstrijd, toen Albert Pujols in de 12e(!!) Inning de winnende homerun sloeg.
We kopen tickets, en meteen ook allebei een St Louis Cardinals t-shirt met nummer 5, Albert Pujols.
We hebben nog een uurtje of 3 voor de wedstrijd begint en wandelen dus naar de Arch. Dat is een gigantische boog aan de Mississippi. We zitten er een beetje te relaxen in de schaduw als we er achter komen dat je de boog in kunt, hoogste punt 192 meter. Dat doen we dus, je gaat met een soort kettingtreintje naar boven, wij krijgen twee schattige Amerikaanse meisjes in ons claustrofobische compartiment. We nemen wat fotoos en begeven ons richting stadion.
De wedstrijd begint, er zitten ongeveer 40000 mensen in het stadion. Voor de meesten is het echt een middagje uit, iedereen eet en drinkt, wij houden het bij water, het is ongeveer 35 graden en de zon schijnt ongenadig op ons bolletje.
Er is een organist ingehuurd die riedelktjes speelt, op sommige riedeltjes schreeuwen wij AANVALLUH!! Dat kennen ze daar niet.
Iedere foutbal die in het publiek belandt mag je houden. Op een gegeven moment belandt een bal tussen twee vakken in, minstens 10 mannen duiken over de hekken, enkelen komen daar niet ongeschonden uit.
De hele wedstrijd duurt 3 uur, het is een enorme belevenis. Onze Cardinals staan achter met 2-0, het is Albert Pujols (sinds vandaag onze idool) die de 2-1 maakt. Het is bijna niet te geloven, maar in de allerlaatse inning, in de allerlaatste slagbeurt bij 3 wijd en 2 slag maken de Cardinals gelijk.
In de tiende inning slaat Albert Pujols de winnende homerun, onze kelen zijn schor, onze handen vuurrood en pijnlijk van het applaudiseren.
We gaan rijden rond half vijf, doen even een hapje bij Subway, en boeken een kamer in Lebanon bij Super 8 om half acht. Even lekker douchen, we hebben menig zweetdruppeltje over onze ruggen voelen lopen vandaag.
We gaan ontbijten in de stad. Op Google earth vind ik iets wat Eat-Rite heet, en word vooral getriggered door de volgende recentie: "Eat-Rite Diner is the greasy spoon restaurant beyond compare"
Het is een klein hokje op een parkeerterrein, er is een bakplaat en een warm potje waar af en toe een pond boter in gesmolten wordt. Een kwast wordt gedoopt in die pot en op de bakplaat gesmeerd, of anders op de toast. Hygienisch zal het niet verantwoord zijn, bacterien worden toch doodgebakken, twee dames op leeftijd zijn zeer vriendelijk, de prijzen laag, en het smaakt best.
Eat-Rite staat vlakbij het stadion van de St Louis Cardinals. Niels wil er even gaan kijken.
Er is nogal wat activiteit, Niels informeert, het blijkt dat de derde best of seven wedstrijd tegen de Chicago Cups plaatsvinden zal. Gisterenavond in de kroeg waren we getuige van de tweede wedstrijd, toen Albert Pujols in de 12e(!!) Inning de winnende homerun sloeg.
We kopen tickets, en meteen ook allebei een St Louis Cardinals t-shirt met nummer 5, Albert Pujols.
We hebben nog een uurtje of 3 voor de wedstrijd begint en wandelen dus naar de Arch. Dat is een gigantische boog aan de Mississippi. We zitten er een beetje te relaxen in de schaduw als we er achter komen dat je de boog in kunt, hoogste punt 192 meter. Dat doen we dus, je gaat met een soort kettingtreintje naar boven, wij krijgen twee schattige Amerikaanse meisjes in ons claustrofobische compartiment. We nemen wat fotoos en begeven ons richting stadion.
De wedstrijd begint, er zitten ongeveer 40000 mensen in het stadion. Voor de meesten is het echt een middagje uit, iedereen eet en drinkt, wij houden het bij water, het is ongeveer 35 graden en de zon schijnt ongenadig op ons bolletje.
Er is een organist ingehuurd die riedelktjes speelt, op sommige riedeltjes schreeuwen wij AANVALLUH!! Dat kennen ze daar niet.
Iedere foutbal die in het publiek belandt mag je houden. Op een gegeven moment belandt een bal tussen twee vakken in, minstens 10 mannen duiken over de hekken, enkelen komen daar niet ongeschonden uit.
De hele wedstrijd duurt 3 uur, het is een enorme belevenis. Onze Cardinals staan achter met 2-0, het is Albert Pujols (sinds vandaag onze idool) die de 2-1 maakt. Het is bijna niet te geloven, maar in de allerlaatse inning, in de allerlaatste slagbeurt bij 3 wijd en 2 slag maken de Cardinals gelijk.
In de tiende inning slaat Albert Pujols de winnende homerun, onze kelen zijn schor, onze handen vuurrood en pijnlijk van het applaudiseren.
We gaan rijden rond half vijf, doen even een hapje bij Subway, en boeken een kamer in Lebanon bij Super 8 om half acht. Even lekker douchen, we hebben menig zweetdruppeltje over onze ruggen voelen lopen vandaag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
