Bonus verslag
Door: Niels
Blijf op de hoogte en volg Hans
04 Juni 2011 | Verenigde Staten, Bloomington
Vandaag was toch wel een tikkeltje anders dan gisteren. Ten eerste was het wel fijn om op een normale tijd wakker te worden (rond 8 uur) ten tweede speelde de auto vandaag een wat grotere rol dan gisteren.
De weg naar het outlet centre was interessant. We hadden, mede dankzij de stoplichten, genoeg tijd om eens goed rond te kijken en heel interessant om te zien hoe zo’n grote Amerikaanse stad eigenlijk in elkaar zit. Het lijkt wel of elke Amerikaan weinig geeft om hoe de weide wereld eruit ziet zolang zijn of haar eigen stukje grond er maar goed uit ziet. Soms zie je naast de drukke wegen ineens een compleet kunstmatig aangelegd bedrijven of woonterrein met heuveltjes, meertjes, bomen en struiken, en mooie gebouwen. Alles is perfect onderhouden en het feit dat het hele complex in een lelijke buurt staat of naast een snelweg ligt mag de pret blijkbaar niet drukken. Amerikanen kijken schijnbaar niet verder dan hun tuin lang is.
Outlet zelf was ook interessant. De lage dollar gecombineerd met de kortingen zorgden voor een aantal interessante deals. Helaas was niet alles zo goedkoop als gehoopt (PUMA verkocht doodleuk jacks voor 130 dollar waar je die ook bij Adidas kon krijgen voor minder dan 1/5de van de prijs). Maar de Amerikaanse feeling, de grootheid van het complex en het aapjes kijken maakte het geheel zeker interessant. Het viel ons op dat Amerikanen behalve te kiezen of ze gaan studeren, na hun middelbare school nog een keuze lijken te maken; die tussen dik & onverzorgd en sportschoollooks. De tweede optie houdt voor de mannen in dat ze de helft van de tijd hun spieren aan het trainen zijn en de andere helft van de tijd testosteron aan het inspuiten zijn voor extra effect; voor de vrouwen houdt het in dat ze de ene helft van de tijd bezig zijn vet te verbranden, en de andere helft van de tijd onder de zonnebank liggen. Matigheid is een onbekend begrip hier.
Na het outlet centre lekker op weg gegaan naar het einddoel voor vandaag, Bloomington. De optie “snelwegen vermijden” stond aan op onze GPS. Na een tijd kwamen we erachter dat dit betekende dat we de hele tijd over het rasterpatroon van de Amerikaanse wegen moesten zigzaggen om bij ons doel te komen. Na besloten te hebben toch maar de snelweg te pakken ging het ineens 3 keer zo snel en kwamen we toch nog op tijd bij het motel aan.
De beste man achter de balie vertelde ons dat hij muntjes spaart, en ons 20 cent Euro muntje werd met een grote glimlach aangenomen, waar je een volwassen man toch niet blij mee kunt maken. Voordeel is dat we nu dikke vrienden zijn met de baliebediende en we nu extra service krijgen en een zeer vriendelijk hallo iedere keer dat we langslopen.
Toen we eenmaal opgefrist en hongerig waren zijn we maar down town gegaan. Vaders had online gezien dat Fat Jacks’ een leuke tent moest zijn waar veel studenten kwamen. We zijn dus maar daarheen gegaan. Aan de deur werd ik gecontroleerd, en het feit dat ik een Europees paspoort overhandigde verwarde de portier zeer. Na een minuut aan te hebben gezien hoe hij het ding aankijkt alsof het van Mars afkomstig is, laat ik hem maar zien waar mijn geboortedatum staat en dat de dag voor de maand staat. Wanneer ik zeg dat het nogal verwarrend moet zijn kijkt hij me vrolijk aan, zijn gezicht is gered.
Binnen blijkt dat de Amerikaanse student flink overgewicht heeft en rond de 50 jaar oud is. Internet recensies kloppen schijnbaar niet altijd. De enige studenten die ik kon ontdekken stonden in de bediening, en het meisje dat ons bediende vond het erg interessant dat ze Europese gasten hadden. Ik heb nog nooit zo vaak in zo’n korte tijd de serveerster langs zien komen om te vragen of alles wel smaakte en of we iets wilden; een luxe die de andere gasten van Fat Jacks niet hadden.
Zometeen op tijd slapen en morgen weer lekker een flink stuk rijden richting St. Louis.
Groeten
De weg naar het outlet centre was interessant. We hadden, mede dankzij de stoplichten, genoeg tijd om eens goed rond te kijken en heel interessant om te zien hoe zo’n grote Amerikaanse stad eigenlijk in elkaar zit. Het lijkt wel of elke Amerikaan weinig geeft om hoe de weide wereld eruit ziet zolang zijn of haar eigen stukje grond er maar goed uit ziet. Soms zie je naast de drukke wegen ineens een compleet kunstmatig aangelegd bedrijven of woonterrein met heuveltjes, meertjes, bomen en struiken, en mooie gebouwen. Alles is perfect onderhouden en het feit dat het hele complex in een lelijke buurt staat of naast een snelweg ligt mag de pret blijkbaar niet drukken. Amerikanen kijken schijnbaar niet verder dan hun tuin lang is.
Outlet zelf was ook interessant. De lage dollar gecombineerd met de kortingen zorgden voor een aantal interessante deals. Helaas was niet alles zo goedkoop als gehoopt (PUMA verkocht doodleuk jacks voor 130 dollar waar je die ook bij Adidas kon krijgen voor minder dan 1/5de van de prijs). Maar de Amerikaanse feeling, de grootheid van het complex en het aapjes kijken maakte het geheel zeker interessant. Het viel ons op dat Amerikanen behalve te kiezen of ze gaan studeren, na hun middelbare school nog een keuze lijken te maken; die tussen dik & onverzorgd en sportschoollooks. De tweede optie houdt voor de mannen in dat ze de helft van de tijd hun spieren aan het trainen zijn en de andere helft van de tijd testosteron aan het inspuiten zijn voor extra effect; voor de vrouwen houdt het in dat ze de ene helft van de tijd bezig zijn vet te verbranden, en de andere helft van de tijd onder de zonnebank liggen. Matigheid is een onbekend begrip hier.
Na het outlet centre lekker op weg gegaan naar het einddoel voor vandaag, Bloomington. De optie “snelwegen vermijden” stond aan op onze GPS. Na een tijd kwamen we erachter dat dit betekende dat we de hele tijd over het rasterpatroon van de Amerikaanse wegen moesten zigzaggen om bij ons doel te komen. Na besloten te hebben toch maar de snelweg te pakken ging het ineens 3 keer zo snel en kwamen we toch nog op tijd bij het motel aan.
De beste man achter de balie vertelde ons dat hij muntjes spaart, en ons 20 cent Euro muntje werd met een grote glimlach aangenomen, waar je een volwassen man toch niet blij mee kunt maken. Voordeel is dat we nu dikke vrienden zijn met de baliebediende en we nu extra service krijgen en een zeer vriendelijk hallo iedere keer dat we langslopen.
Toen we eenmaal opgefrist en hongerig waren zijn we maar down town gegaan. Vaders had online gezien dat Fat Jacks’ een leuke tent moest zijn waar veel studenten kwamen. We zijn dus maar daarheen gegaan. Aan de deur werd ik gecontroleerd, en het feit dat ik een Europees paspoort overhandigde verwarde de portier zeer. Na een minuut aan te hebben gezien hoe hij het ding aankijkt alsof het van Mars afkomstig is, laat ik hem maar zien waar mijn geboortedatum staat en dat de dag voor de maand staat. Wanneer ik zeg dat het nogal verwarrend moet zijn kijkt hij me vrolijk aan, zijn gezicht is gered.
Binnen blijkt dat de Amerikaanse student flink overgewicht heeft en rond de 50 jaar oud is. Internet recensies kloppen schijnbaar niet altijd. De enige studenten die ik kon ontdekken stonden in de bediening, en het meisje dat ons bediende vond het erg interessant dat ze Europese gasten hadden. Ik heb nog nooit zo vaak in zo’n korte tijd de serveerster langs zien komen om te vragen of alles wel smaakte en of we iets wilden; een luxe die de andere gasten van Fat Jacks niet hadden.
Zometeen op tijd slapen en morgen weer lekker een flink stuk rijden richting St. Louis.
Groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
